over dierenrechten en veganisme
#blacklivesmatter
Ik zie nog steeds dierenrechtenactivisten de hashtag #alllivesmatter gebruiken.
Doe dit aub niet.
Ja, natuurlijk tellen alle levens, maar daar gaat het niet om. Door #alllivesmatter te gebruiken kaap je de strijd van zwarte mensen tegen onrechtvaardigheid en discriminatie.
Hier is het nog eens op negen andere manieren uitgelegd: Lees verder
Neen. Neen. Neen. đŁ
Ik heb al gelijkaardige comments gezien in verband met veganistisch eten.
Ook vegetariërs en veganisten kunnen getroffen worden. Ook veganisten kunnen aan #covid19 doodgaan.
âĄïžâĄïž Vegans are not ‘invincible’. We zijn niet onoverwinnelijk.
Zelfs wanneer je ‘gezond leeft en denkt’ kan je ziek worden. Gezond ‘denken’ houdt al zeker geen virus of bacterie tegen.
Zo’n uitspraken zijn feitelijk onjuist en dragen bij aan een vals gevoel van veiligheid. Hiermee breng je ook het leven van andere mensen in gevaar.
Hou ermee op.
[Screenshot twitterbericht: “Een virus kan worden bestreden door een gezond immuunsysteem. Eet vegetarisch en leef en denk gezond dus geen zorgen om corona als je dat doet”]
11.000 dode schapen per maand … in het slachthuis.
Wie is hier de grote boze wolf?
In 2018 werden 129.276 schapen en lammeren gedood in Belgische slachthuizen (Statbel). Lees verder
Gisteren weer het traditionele item over het kerstmenu in het Journaal.
Alhoewel werd aangekondigd dat er ‘steeds meer vegetarische gerechten’ worden gegeten, werd daar in de reportage niet meer dieper op ingegaan. Heel eenzijdige berichtgeving đ
Er werd wél weer uitvoerig bericht over de duizenden kreeften, zalmen, kabeljauwen en andere dieren die dezer dagen op een bord belanden. Met zelfs een reportage in de vismijn van Zeebrugge.
Je zou kunnen denken dat de visserij hier weer een beetje verdoken reclame gekregen heeft op de nationale omroep … Lees verder
Waarom het belangrijk is om het ook over validisme te hebben in de vegan en dierenrechtenbeweging.
Introclipje voor het Congres: Veganisme, een inclusieve beweging, Rotterdam 12 mei 2019.
Met Nederlandse ondertitels Lees verder
The Economist blokletterde dat 2019 het jaar wordt waarin veganisme mainstream wordt. Forbes volgde en omschreef plantaardig eten als een van de voedingstrends die in 2019 zal mainstreamen.
Er beweegt inderdaad wat op vegan gebied, ook in Vlaanderen. Tot voor een paar jaar kon je Lees verder
De donkere zes weken komen eraan, en dus naderen ook de feestdagen. Voor sommigen betekent dit een periode van gezellig samenzijn, voor anderen breekt een tijd aan waarin de eenzaamheid nog scherper tastbaar wordt.
Voor veel dieren is het alleszins een bijzonder zwarte periode: wereldwijd belanden miljarden varkens, koeien, kippen, kalkoenen, vissen, kreeften en nog andere dieren in de pot als onderdeel van een âfeestâmaal. Ondanks de vele wetenschappelijke rapporten die overduidelijk wijzen op de desastreuze impact van de veehouderij op de klimaatverandering. Ondanks de alarmerende berichten over het leegvissen van onze oceanen. Ondanks de undercoverbeelden die de vreselijke wantoestanden – zowel voor mens als dier – tonen in de megastallen en slachthuizen. Ondanks de rapporten die de negatieve impact van het eten van dierlijke producten op onze gezondheid aantonen.
In de brievenbus zitten reclamefolders van traiteurs en restaurants die hun met cholesterol en dierenleed overgoten feestmenuâs aanprijzen.
De laatste tijd zie ik heel vaak discussies passeren over het gebruik van de termen vegan, veganish en hoe die termen ingevuld (moeten) worden. En over andere termen als semi-vegan, of flexi-vegan of zelfs flexanist.
Het gaat dan ook vaak over het feit of een bepaalde persoon zich al of niet vegan kan of mag noemen, of over vegan internet beroemdheden die zichzelf als vegan(ish) uitgeven, omdat ze hoofdzakelijk plantaardig eten, maar wel af en toe een pannenkoek met zuivel of ei eten, of roomijs, of een vis. Of omdat ze een lederen of bontjas dragen of voor hun plezier een namiddagje naar de dierentuin gaan. Lees verder
In berichten in de media over veganisme of dierenrechten, of in discussies die daarop volgen, wordt veganisme vaak als iets âextreemâ neergezet. Dierenrechtenactivisten die vragen om de rechten van dieren te respecteren en die ervoor pleiten om op een andere manier met dieren om te gaan worden als extremisten gekarikaturiseerd. Geen eieren eten? Geen wol of leder dragen? Hoe extreem! Geen dierproeven, paardenkoetsen of dolfinaria? Daar heb je ze weer, die extremistische veganisten!
Het gebruik van het woord âextreemâ in discussies over veganisme doet bij mij direct belletjes rinkelen. Het is een afleidingsmanoeuvre om de aandacht te verleggen van het ethische debat (hoe wij dieren behandelen) naar een karakterschets van diegenen die het onrecht aankaarten. Het lijkt me dan ook te wijzen op het niet willen of niet kunnen aangaan van de inhoudelijke discussie. En ook de confrontatie met het eigen geweten niet te willen aangaan. âIk doe niets mis hoor, ik ben en handel normaal! Het zijn die anderen die extreem zijn!â Lees verder
Deze vlog staat al een paar maanden op You Tube, maar ik wil mijn vlogs ook hier op Graswortels.org kunnen terugvinden (De Nederlandstalige toch, de Engelse komen op mijn andere blog The Bruges Vegan).
Dus daarom nog deze (late) post.
Deze vlog gaat over de veel gehoorde opmerking ‘maar de wereld gaat niet van vandaag op morgen vegan worden hoor‘. Ik schreef daar eerder ook deze blogpost over.
Hier leg ik mijn 'vegan ei' over veganisme en dierenrechten: campagnes en activisme, berichten in de media, reacties van familie en vrienden, recepten en restaurants, dingen die ik onderweg tegenkom, taalgebruik, en nog veel meer.
Ik blog ook op The Bruges Vegan en op Crip HumAnimal
Geertrui Cazaux (TrudiBruges)
Tot 2016 heette deze blog Veggieleven
© 2020 Graswortels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties