Scene uit de film ‘Everything is Illuminated’ (2005).
Ook al meegemaakt? 😉
Graswortels
over dierenrechten en veganisme
Wij wonen landelijk en hebben hier al altijd kippen gehouden. Vroeger ging ik die kippen ook – zonder al te veel nadenken – gewoon kopen op de markt, of zelfs rechtstreeks bij een kweker.
Sedert wij veganist zijn geworden komen hier enkel nog – ook wat katten of andere dieren betreft – geadopteerde kippen bij.
Waarom geen kip kopen?
Dieren zijn geen dingen of producten, die zomaar kunnen ‘verkocht’ worden. Door er een prijs op te plakken, herleid je ze tot economisch goed, tot handelswaar.
Wanneer je dieren koopt draag je bij aan de vraag, en gaan dieren speciaal daarvoor worden gekweekt. Met alle gevolgen van dien: dieren die niet voldoen aan de schoonheidseisen of de ‘ras standaard’ worden afgemaakt, en ook oude, zieke of ‘surplus’ dieren, die geen economische waarde hebben, vallen uit het bootje.
Bij kippen is er dan ook nog het ‘probleem’ van de overtollige haantjes: Lees verder
Op het eind van oktober zijn wij naar VegfestUK geweest, een vegan festival dat jaarlijks doorgaat in Londen in de Olympia. We hadden VegfestUK ook al in 2016 bezocht, en waren toen erg onder de indruk van de omvang van het evenement en de bijhorende conferentie die toen gehouden werd over intersectionaliteit. Er waren niet alleen bijna 300 standjes op het festival (met voeding, verzorgingsproducten, organisaties, … ) maar ook tientallen presentaties over heel veel verschillende onderwerpen: van gezondheid tot veganistisch tuinieren, radical veganism tot bodybuilding, milieu aspecten van plantaardig eten tot dierenrechten. Heel interessant! Lees verder
De donkere zes weken komen eraan, en dus naderen ook de feestdagen. Voor sommigen betekent dit een periode van gezellig samenzijn, voor anderen breekt een tijd aan waarin de eenzaamheid nog scherper tastbaar wordt.
Voor veel dieren is het alleszins een bijzonder zwarte periode: wereldwijd belanden miljarden varkens, koeien, kippen, kalkoenen, vissen, kreeften en nog andere dieren in de pot als onderdeel van een ‘feest’maal. Ondanks de vele wetenschappelijke rapporten die overduidelijk wijzen op de desastreuze impact van de veehouderij op de klimaatverandering. Ondanks de alarmerende berichten over het leegvissen van onze oceanen. Ondanks de undercoverbeelden die de vreselijke wantoestanden – zowel voor mens als dier – tonen in de megastallen en slachthuizen. Ondanks de rapporten die de negatieve impact van het eten van dierlijke producten op onze gezondheid aantonen.
In de brievenbus zitten reclamefolders van traiteurs en restaurants die hun met cholesterol en dierenleed overgoten feestmenu’s aanprijzen.
Het gebruik van het woord ‘extreem’ in discussies over veganisme doet bij mij direct belletjes rinkelen. Strijden voor rechtvaardigheid, voor een maatschappij waarin ook de rechten van dieren worden gerespecteerd is niet extreem.
Nieuwe vlog op mijn you tube kanaal!
Daar zijn de extremisten weer!
Met Nederlandse ondertitels (aan te vinken in YouTube).
Ik schreef hier eerder een column over in het eerste magazine van de nieuwe organisatie New Ethics, en die tekst kan je ook hier lezen op mijn blog.
De laatste tijd zie ik heel vaak discussies passeren over het gebruik van de termen vegan, veganish en hoe die termen ingevuld (moeten) worden. En over andere termen als semi-vegan, of flexi-vegan of zelfs flexanist.
Het gaat dan ook vaak over het feit of een bepaalde persoon zich al of niet vegan kan of mag noemen, of over vegan internet beroemdheden die zichzelf als vegan(ish) uitgeven, omdat ze hoofdzakelijk plantaardig eten, maar wel af en toe een pannenkoek met zuivel of ei eten, of roomijs, of een vis. Of omdat ze een lederen of bontjas dragen of voor hun plezier een namiddagje naar de dierentuin gaan. Lees verder
In berichten in de media over veganisme of dierenrechten, of in discussies die daarop volgen, wordt veganisme vaak als iets ‘extreem’ neergezet. Dierenrechtenactivisten die vragen om de rechten van dieren te respecteren en die ervoor pleiten om op een andere manier met dieren om te gaan worden als extremisten gekarikaturiseerd. Geen eieren eten? Geen wol of leder dragen? Hoe extreem! Geen dierproeven, paardenkoetsen of dolfinaria? Daar heb je ze weer, die extremistische veganisten!
Het gebruik van het woord ‘extreem’ in discussies over veganisme doet bij mij direct belletjes rinkelen. Het is een afleidingsmanoeuvre om de aandacht te verleggen van het ethische debat (hoe wij dieren behandelen) naar een karakterschets van diegenen die het onrecht aankaarten. Het lijkt me dan ook te wijzen op het niet willen of niet kunnen aangaan van de inhoudelijke discussie. En ook de confrontatie met het eigen geweten niet te willen aangaan. ‘Ik doe niets mis hoor, ik ben en handel normaal! Het zijn die anderen die extreem zijn!’ Lees verder
Deze vlog staat al een paar maanden op You Tube, maar ik wil mijn vlogs ook hier op Graswortels.org kunnen terugvinden (De Nederlandstalige toch, de Engelse komen op mijn andere blog The Bruges Vegan).
Dus daarom nog deze (late) post.
Deze vlog gaat over de veel gehoorde opmerking ‘maar de wereld gaat niet van vandaag op morgen vegan worden hoor‘. Ik schreef daar eerder ook deze blogpost over.
Begin september ging ik naar de 8ste editie van de International Animal Rights Conference in Luxemburg (IARC) Het was een erg inspirerend weekend. Leuk om samen te zijn met zoveel dierenrechtenactivisten uit heel veel verschillende landen. Er waren presentaties over een divers scala aan onderwerpen (programma hier).
Ik vond de presentatie van Lisa Kemmerer over ‘Sexism and Male Privilege among vegan activists‘ (Seksisme en mannelijk privelege onder vegan activisten) het hoogtepunt van de conferentie. Lees verder
Wat een varken! Bitch! Zo dom als een koe!
Door dierennamen als een belediging of scheldnaam te gebruiken, draag je bij tot de negatieve stereotypering van dieren.
Speciesisme manifesteert zich niet enkel in de manier waarop we met dieren omgaan, maar ook in hoe we over hen spreken. Taal is belangrijk. Lees verder
over deze blog
Hier leg ik mijn 'vegan ei' over veganisme en dierenrechten: campagnes en activisme, berichten in de media, reacties van familie en vrienden, recepten en restaurants, dingen die ik onderweg tegenkom, taalgebruik, en nog veel meer.
Ik blog ook op The Bruges Vegan
Geertrui Cazaux (TrudiBruges)
Tot 2016 heette deze blog Veggieleven
© 2019 Graswortels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties