Je zal het ongetwijfeld ook al meegemaakt hebben. Je gaat lunchen of dineren met familie of vrienden die wel dieren eten, en geheid is er iemand in het gezelschap die je vraagt: stoort het jou niet dat ik de vis neem? Of eerder als retorische vraag: het stoort jou toch niet dat ik vlees eet hé? Waarop ze blijkbaar al bij voorbaat een negatief antwoord verwachten. En ik dus met de glimlach ‘Neen hoor, dat stoort me niet‘ zal antwoorden.
We mogen het feestje toch niet verpesten hé … We zijn hier toch om gezellig samen te zijn hé …

Het stukje ‘vlees’ op jouw bord is doordrongen van de doodsangsten die dat prachtige, voelende wezen heeft moeten doorstaan, overgoten met een sausje van pijn en lijden.

In mijn binnenste woedt een storm, waarbij beelden van verminkte varkens, overvolle kippentransporten, bloederige slachthuisvloeren en aan de haak geslagen tonijnen als bliksemschichten voor mijn netvlies schieten. Het dondert gekrijs van doodsbange koeien, kletterende kettingen, en jammerlijk schapengeblaat in mijn hoofd.  Gemengde gevoelens van woede en verdriet overvallen me. Het liefst zou ik de vraagsteller dienen met een rechttoe rechtaan antwoord: Lees verder